شیلان، آئینی با ۳۰۰ سال قدمت تاریخی در چایجان چابکسر

خبرنگار: منور شعبان پور

به گزارش رصدرودسر، برای نخستین بار بود که به مراسم مذهبی فرهنگی شیلان یا جشن شکرگزاری در روستای چایجان دعوت شدم بسیار مشتاق بودم ببینم این آئین سنتی و مذهبی چگونه توسط مردمان روستای چایجان برگزار می‌شود. 

حدود ساعت ۱۱ صبح به همراه همکارم از کلاچای به قصد تهیه خبر و شرکت در آئین سنتی و مذهبی شیلان به سمت چایجان حرکت کردیم، چایجان یکی از روستاهای بخش چابکسر است که با کلاچای حدوداٌ هفت کیلومتر فاصله دارد، پس از گذشت حدود ۲۵ دقیقه به بقعه آقا سید حسن (ع) چایجان یعنی محل برگزاری مراسم مذهبی شیلان رسیدیم، وقتی وارد حیاط امامزاده شدیم فضایی را دیدیم بسیار روحانی هر چند بنای امامزاده تازه تاسیس بود اما فضای داخل حرم حالت روحانی و معنوی داشت که براحتی می‌توانست ارتباط عمیق بنده با پرودگارش را برقرار کند، حیاط آقا سیدحسن (ع) بسیار وسیع با سایه اندازی از درختان تنومند «آزاد» و «لی» پذیرای مهمانان و گردشگران دور و نزدیک بود.

پس از زیارت آقا سیدحسن (ع) همچنان که از فضای سرسبزحیاط امامزاده لذت می‌بردم شاهد ورود مهمانانی بودیم که با در دست داشتن ساک و سبدهای پر، وارد حیاط این بقعه می‌شدند، هر خانواده زیر سایه یک درخت زیراندازی پهن می‌کرد و دور هم جمع شده بودند مانند سیزده بدر که خانواده‌ها بیرون می‌روند.

چند نفر آن طرف‌تر با زغال، بساط چای راه انداخته بودند و از مهمانان پذیرایی می‌کردند، عده‌ای مشغول صحبت کردن با اطرافیان و آشنایان بودند بچه‌ها هم گرم بدو بدو و بازی.

عده‌ای برای زیارت وارد حرم می‌شدند آن طرف‌تر هم چند نفری مشغول خواندن دعا بودند خلاصه جمعیت زیادی از مردم چایجان و مهمانانی از شهرهای دور و نزدیک به برکت بقعه متبرکه آقا سید حسن (ع) و بهانه برگزاری آئین سنتی و مذهبی شیلان با آرامش و شادمانی دور هم جمع شده بودند. 

آنچه که از دهیار جوان روستای چایجان شنیدم ظاهراٌ سه امامزاده آقا سیدرضی (ع)، آقا سیدحسن (ع) و آقا امیراحمد (ع) در این روستا مدفون هستند که اهالی روستا در نخستین جمعه دهه اول تیر هر سال به تناسب نزدیکی خانه‌هایشان به این سه مکان مقدس دور هم جمع می‌شوند و بر اساس نیتی که دارند همچنین به شکرانه نعمات خداوند، غذایی تهیه کرده و از مهمانانی که از نقاط دیگر به این مراسم می‌آیند پذیرایی می‌کنند.

همچنین یکی از ریش سفیدان چایجان که از اعضای هیات امنای امامزاده سید حسن (ع) بود شنیدم که می‌گفت طبق مستندات گذشته ، آئین معنوی شیلان بیش از ۲۵۰ تا ۳۰۰ سال است که در چایجان برگزار می‌شود، در گذشته‌های دور به دلیل کاه گلی بودن بنای بقعه، زنان روستا پس از پایان کار نشاء و وجین شالیزار یک روز را جهت گلکار یا تمیز و رنگ‌آمیزی کردن بقعه اختصاص می‌دادند که به نام آستانه گلکار معروف بود که به مرور زمان این اسم به شیلان تغییر پیدا کرده است.

جدای همه این مسایل آنچه که واقعیت است دور هم جمع شدن بیش از یک هزار نفر دلداده امامزاده‌ای که از فرزندان و نوادگان خاندان عصمت و طهارت (ع) به عنوان ملجا و پناهگاه مطمئن که قرار است واسطه‌ای شود تا به واسطه معنویتی که در دل‌های این افراد بوجود می‌آید زندگی‌ها برکت پیدا کند. 

شیلان، آئینی که در دل خود ارادت خالصانه خانواده‌ها به خداوند و توسل به اهل بیت (ع) در شکرگزاری به الطاف بیکران خداوندی به همراه دارد مراسمی که خانواده‌ها با گرد هم آمدن کنار یکدیگر با هدفی مقدس در مکانی مقدس علاوه بر ثبت یک خاطره خوش و ماندگار برای افراد خانواده به ویژه کودکان و نوجوانان شرایطی فراهم می‌شود تا سبک زندگی اسلامی و هویت دینی براحتی برای نسل آینده ساز کشورمان ترویج و منتقل شود آئینی که باید به داشتن چنین رسوم اصیل دینی و مذهبی به خود ببالیم.

رسومی که زنان سرزمین ما در آن پیشینه‌های تاریخی دارند مادران پایبند به ارزش‌ها و با غیرتی که با تمام توان خود با کار کردن در شالیزارها و باغ‌ها برای کمک به اقتصاد خانواده‌ها و حمایت از همسران خود و رسیدگی به کارهای خانه‌داری هم در تربیت و پرورش فرزندانی با فطرت پاک نقش محوری دارند و موجبات استحکام خانواده‌ها و ساختن ایرانی آباد و سالم را فراهم می‌کنند. 

پایان پیام/