سر دستگی  یک شغل خوب و  درآمد زا/ هیچ پلویی جای قیمه پلوی  روز عاشورا  نمی شود

به گزارش رصدرودسر،ثریا شعبان پور فعال رسانه ای طی یادداشتی نوشت:هر ساله با شروع فصل کار کشاورزی در شالیزار از خزانه گیری، نشاء، وجین تا درو برنج ، کار سردسته (سرکارگر) شروع می شود..بیجارکاری معمولا خیلی سخت و طاقت فرساست و به رغم مکانیزه شدن بخشی از کارها هنوز هم یک شالیکار به تنهایی قادر به انجام کار سخت آباد کردن زمین خود نیست. مخصوصاٌ زمین داران بزرگ، حتما احتیاج به کمک کار دارند تا کارها با یک سرعت عمل بالایی  و کار نشا و وجین و درو بموقع انجام شود و محصول با کمترین آسیب برداشت شود این عمل ، بدون حمایت و پشتیبانی یک  سر دسته امکان‌پذیر نیست.

سردسته کسی است که یک گروه از زنان روستا را برای تولید شالی در شالیزارها با خود همراه می کند

سردسته (سر کارگر) کسی است که در هر محل ، یک نفر که شایستگی انجام اینکار را داشته باشد بار این مسؤولیت را قبول می‌کند و در نهایت از زنان همون محله و یا روستاهای مجاور ، تعدادی را برای کمک و کارگری  در زمین‌های کشاورزی مردم،  در قبال پول  از آنها استفاده می کند و آنها هم در قبال سر دسته تعهد دارند در تمام طول مدت کار نشا یا وجین زمین با سر دسته همکاری کنند و او را تنها نگذارند.

سردسته این زنان را به تقاضای صاحب زمین که نیاز به نیروی کارگر دارد با هماهنگی خود و صاحب زمین آنها را در زمین‌های متعدد برای انجام کار  تقسیم می کند و اینکار تا اتمام کار کشاورزی برای زمین داران انجام می‌شود.زنانی که همگی  برای کمک به  اقتصاد خانواده ،  حداقل دو ماه کمر همت می بندند و هر روز ، صبح اول وقت تا غروب ، چادرشب به کمر بسته و جورابهای ضخیم را با کش قیتانی به پا محکم می‌کنند تا هم حفظ حجاب شود و از طرفی برای محافظت پا در برابر زالو ، سنگ و کلوخ یا تیغ کاربرد دارد چون با چکمه هم به گل شل به آن می‌چسبه و در طول روز ایجاد خستگی می کند و مانع از فعالیت راحت در زمین می شود.

یک کارگر از نشا تا وجین که با سردسته همکاری دارد موظف  به دادن یک روز حقوق کارگری خود به سر دسته است، یعنی هر چه تعداد کارگر بیشتر باشد، بنفع سردسته است و یک سردسته از هر یک از زنان یک روز حقوق  کامل برای خودش دریافت می کند، همینطور در ازای دادن کارگر بموقع و آباد کردن  زمین کشاورزی صاحب زمین علاوه بر دریافت حقوق همان روز از  صاحب زمین یک  پول قابل چشمگیر  بعنوان شیرینی دریافت می کند.

گرچه کارگری  در زمین کشاورزی بسیار جانگیر است اما  یک زن می تواند درآمد خوبی داشته باشد و یک کمک بسیار خوبی به اقتصاد خانواده باشد.

یک  زن سر دسته در گیلان،علاوه بر ریاست بر زنان کارگر در شالیزار در طول سال  زنان گروه خود را برای برداشت کیوی و مرکبات استفاده می کند، تقریبا در فصول کار این زنان زحمت کش فعال هستند و به اقتصاد خانواده کمک شایانی دارند.

اما آنچه که کار این  گروه از زنان را از بقیه متمایز می کند، معمولا  داوطلبانه ، همین سر دسته با تعدادی از زنان گروه خود درمراسمات مذهبی مانند عاشورا و اربعین حسینی در مساجد محل خود جمع می‌شوند و کار طبخ قیمه و پلوی نذری امام حسین را برای عزاداران با طعم و بوی فوق العاده برعهد می گیرند عطر و بویی که تمام محله را صبح عاشورا  فرا می‌گیرد و قیمه پلویی که کسی حاضر نیست  با هیج  پلویی عوض کند و با سلیقه و مهارت تمام در آشپزی این کار را به بهترین نحو انجام می‌دهند و خالصانه برای عزای امام حسین (ع) خدمت می کنند.

سردسته کار طبخ غذای مراسمات مذهبی و محلی را برعهده دارد

سر دسته همچنین در مراسمات شادی و عروسی های محلات که در خانه غذا پخت می شود، کار آشپزی عروسی جوانان را نیز انجام می‌دهد و در قبال این آشپزی محلی که غذاهای بسیار متنوع و  دیدنی طبخ می شود از صاحب عروسی دستمزد و هدایا می گیرد‌.

راه اندازی کاروان های زیارتی در مراسمات مذهبی

تازه اکثر این سر دسته ها در محلات، با راه اندازی کاروان‌های زیارتی و سفر رفت و برگشت به اماکن مذهبی به ویژه مشهد و قم، برای مردم و کارگرهای خود شرایطی فراهم می کند تا گروهی به سفر زیارتی بروند و در اجتماعات و مراسمات مذهبی حضور پیدا کنند.

در کل شغل سر دسته بودن در گیلان ، درآمد زا و یک شغل  آب و نان داری است و یک زن سر دسته می‌تواند صفر تا صد خرجی خانواده و تحصیلات فرزندان خودش را فراهم کند.

انتهای پیام/